Brief van Lina

Watsi patsi,

Hey, Watsi patsi, ken je die naam nog? Soms zei ik het tegen je en jij antwoordde vaak ‘kaka – Dina’. Weet je, soms mis ik je, en ik ben zeker dat ik niet de enige ben. Ik zit nu naast Levi. Die vertelt me vaak voor wat een goede vriend je was en die balpen…. hij heeft er nog nooit mee geschreven.

Weet je nog, het moment van de picknick. Ik zat alleen en je vroeg me om bij je mama en Matte te zitten. Je zag het niet maar ik was zo dankbaar.

En toen je in mijn vinger had geprikt, ik was zo bang en jij zei: “Stel je niet zo aan.”. Maar je moet vertellen hoe je dat in 1 keer deed.

Je piepjes door de les begin ik te missen. Ik was zo jaloers dat je naar de wc mocht zonder een goed punt af te geven. Je liet ook eens zien hoe het met je diabetes werkte.

Soms vraag ik me af waarom je ons verlaten hebt. Als ik op school kom, zie ik Matte aan de denkhoek. Dat is waar je vaak met Levi, Tibe, Kobe en Emilio zat.

Liefs, Lina

Groetjes van 6A, we missen je.